Tuesday 24 July 2007

Για όσους ήδη ταξιδεύουν...και μας πούμαστε εδώ...

Καλοκαιράκι...καλά να περνάμε. και στους 45!!! ας σκάσουμε με μουσικές αλλοτινές. εμένα μου θυμίζει τα παιδικά μου τα αθώα και με συγκινεί πάντα. Ας βράζουμε με στυλ! Mon histoire c'est l'histoire d'un amour Ma complainte c'est la plainte de deux cœurs Un roman comme tant d'autres Qui pourrait etre le votre Gens d'ici ou bien d'ailleurs C'est la flamme qui enflamme sans bruler C'est le reve que l'on reve sans dormir Comme un arbre qui se dresse Plein de force et de tendresse Vers le jour qui va venir {Refrain:} C'est l'histoire d'un amour, eternel et banal Qui apporte chaque jour tout le bien tout le mal Avec l'heure o l'on s'enlace, celle o l'on se dit adieu Avec les soires d'angoisse et les matins merveilleux Mon histoire c'est l'histoire qu'on connait Ceux qui s'aiment jouent la meme, je le sais Et tragique ou bien profonde C'est la seule chanson du monde Qui ne finira jamais. C'est l'histoire d'un amour Qui apporte chaque jour tout le bien tout le mal Avec l'heure o l'on s'enlace, celle o l'on se dit adieu Avec des soires d'angoisse et les matins merveilleux Mon histoire c'est l'histoire qu'on connait Ceux qui s'aiment jouent la meme, je le sais Mais naive ou bien profonde C'est la seule chanson du monde Qui ne finira jamais C'est l'histoire d'un amour p.s.έχει λάθη απο κει που το αντέγραψα αλλά ε. στο περίπου. καλό βράδυ μουσικό και φευγάτο ...

8 comments:

γιάννης φιλιππίδης said...

Γλυκειά μου μάγια,
οι παράξενες μέρες και νύχτες
της ασταμάτητης ζέστης,
έχουν την τάση να μας επιστρέφουν σε μνήμες δυνατές, μνήμες που δεν γέρασαν αλλά στάθηκαν δυνατές στον αλύπητο χρόνο και κάποιο παράξενο σκοπό επιτελούν. Πως είναι να χεις δυνατό πυρετό και να χορεύουν στο μυαλό σου τα πιο δυνατά σου αισθήματα; Κάτι τέτοιο συμβαίνει και δω. Χαύνωση κι εγρήγορση ταυτόχρονα κι η ψυχή να κοιτάζει πάντα πίσω.
Ελπίζω κι εύχομαι οι μνήμες σου (και μνήμες μας) να φέρουν όμορφα τραγούδια παλιές ιστορίες, ικανές να σταθούν στο φως του καινούργιου αιώνα.
Κι αν όχι πάλι, μη σκας…
Εμείς είμαστε δω…

φιλί ο γιάννης

Anonymous said...

καλημερα σου.πρωινο ξυπνημα δυσκολο που εχει να κανει με γιατρους κι αλλα τετοια επιπονα.και ξαφνικα πριν βγω στο καμινι..ακουω αυτο το..μαγικο για μενα τραγουδι.μου εφτιαγες την δυσκολη μερα.καλημερες..
κατερινα..

Anonymous said...

Καλημέρα! Πανέμορφο τραγούδι....και μας πάει και τόσο πίσω! Aλλά δυστυχώς κι εγώ σαν την Κατερίνα έχω τρεχάματα με γιατρούς.
Κι είναι η Αθήνα σήμερα...ας μην το σκέφτομαι.
Μια υπέροχη λαμπερή ημέρα σου εύχομαι!
Elmelissa

maya said...

γιάννη μου πολύ χαίρομαι που σε βρήκα εδώ πάλι. πέρασες καλά?
οι μνήμες που δεν γέρασαν...έτσι είναι. μένουν πάντα γλυκές για να ακουμπάμε καμιά φορά και να νοιώθουμε την αγκαλιά του ανέμελου "πριν".
φιλιά πολλά
καλωσήλθες
χ

maya said...

@κατερίνα μου πολύ χαίρομαι που σούφτιαξε την μέρα το τραγούδι. είναι πολύ ταξιδιάρικο...ελπίζω πολύ γρήγορα να ξεμπλέξεις απο την αθήνα και τα δυσάρεστα.
νάρθει πάλι η στιγμή που κάτι μικρό θα σε κάνει να χαμογελάσεις γεμάτα.
καλημέρα
χ

maya said...

@elmelissa
και συ στον φούρνο πας? κουράγιο. σε λίγο μνήμη θάναι και η κουραστική μέρα πουχεις μπροστά σου. αλλά ας σκεφτόμαστε τα πολύ όμορφα, τα πολύ δυνατά και τίποτα απο τα βαρετά να μην μας αγγίζει σήμερα. μόνο ομορφιά σε πείσμα όλων.
καλημέρα σου
χ

Tradescadia said...

Από τα πολύ αγαπημένα μου...Και τη δροσιά ξέρεις, την κουβαλάμε μέσα μας τελικά! Καλημέρα!

maya said...

@tradescadia
πού είσαι εσύ? κάπου καλύτερα ελπίζω. καιρό μπάινω βγαίνω στα λημέρια σου. νάσαι καλά και πάντα δροσερή. έτσι είναι. σε φιλώ γλυκά
χ