Σιγά μην λυγίσουμε!

Ξεχνιέμαι σ’ένα πέπλο ελαφρότητας και η σκέψη μου ταξιδεύει μ’ένα καράβι που δεν σταματά. Κάθε σύννεφο είναι και μια ανάμνηση, κάθε κύμα ένα πάθος, κάθε ηλιαχτίδα ζωή. Με βλέπω εκεί να αναπολώ κάθε τόσο με χαμόγελο ή με πίκρα, κοιτάζοντας γύρω μου. Κι άλλες φορές να κλείνω τα μάτια προς τον κόσμο και να νοιώθω μονάχα. Κι αυτή είναι η νίκη μου. Ότι νοιώθω. p.s.το κακό είναι οτι νοιώθω και τις φλόγες παντού γύρω μας...