Thursday 28 June 2007

ασχήμια...

έκανα σήμερα μια βόλτα σε νέα (για μένα) blogs. διαλέγοντας κάποια που μιλούν για σκέψεις, συναισθήματα- ωραία πράγματα. δεν έχω χώρο για άλλη ασχήμια, άλλη δυστυχία. δεν ξέρω, ή είναι εγωιστικό ή μόνο αυτοπροστατευτικό γιατί δεν το αντέχω άλλο. μου είναι αδύνατον να διαβάσω ή να ακούσω ειδήσεις πια. και ότι έχω στο homepage δεν το ανοίγω. δεν θέλω να ακούσω για αδικίες, για κέρδος, για παγκοσμιοποίηση. δεν θέλω να μου θυμίζουν άλλο πόσο insignificant είμαι. βαρέθηκα να στεναχωριέμαι. βρήκα λοιπόν πολλή ποίηση, αλλά και πολλή οργή για όλα αυτά που συμβαίνουν. άρα δεν είμαι μόνη. είναι κι άλλοι που δεν κατανοούν. κι άλλοι που ψάχνουν να κρατηθούν απο κάτι για να βρουν ανάσα να αντέξουν. τι θα κάνουμε ρε γαμότο? τι σκατόκοσμο προσφέρουμε στα παιδιά μας?

4 comments:

Anonymous said...

Αγαπητή Maya καλή σου μέρα!
Ακολουθώντας το link του ευγενικού σου σχολίου που άφησες στο μπλόγκ μου, για το οποίο σε ευχαριστώ πολύ, έφτασα ως εδώ....
Τελικά, τούτος ο μικρόκοσμος των διαδικτυακών ημερολογίων, έχει κάτι να μας πει και μακάρι το "ασήμαντο" στη ζωή μας, να είχε πάντα τέτοιο πρόσωπο..
Η ίδια η ποίηση είναι οργή, είναι βουερό ποτάμι, είναι λύτρωση...

Σου εύχομαι μια όμορφη μέρα και θα μου επιτρέψεις να βάλω το μπλόγκ σου σ'αυτά που έχω επιλέξει γι'αγαπημένα, σ'αυτά που ακουμπούν στα σύννεφα....

Την καλημέρα μου...

maya said...

@νίκος περάκης
Σ'ευχαριστώ που ήρθες. honored to be linked! έχεις δίκιο για την ποίηση. είναι λίγα λόγια για συγκλονιστικά συναισθήματα. τι καλά που είμαστε ανοιχτοί να τα δεχόμαστε...
καλημέρα.

γιάννης φιλιππίδης said...

Κι εσύ,
με την ειρηνική σου διάθεση, ψάξε σιγά σιγά (με τον αυστηρά δικό σου
χρόνο, έτσι, χαλαρά) να βρεις φωνές που σου ταιριάζουν,
φωνές που προσεταιρίζονται
τη θετική σκέψη,
μοιράζονται την όμορφη αισθητική,
παλεύουν για έναν κόσμο γλυκύτερο, πιο low profile…

Εδώ που ήρθες,
θ’ ακούσεις φωνές πολλές,
άλλες εκπέμπουν παράκρουση, μελαγχολία, αγωνία ή εκπεφρασμένη βαριά θλίψη.
Άλλες είναι στην ίδια συχνότητα με τη δική σου συντονισμένες…

Κι όπως συμβαίνει με τα τραγούδια,
επέλεξε αυτά που σε κάνουν καλύτερη…

γλυκές καλησπέρες κι από δω, ο γιάννης

maya said...

τι ωραία που τα είπες γιάννη! ενώ είναι λίγο μελαγχολικό ένιωσα πολύ παρηγορημένη απ'τα λόγια σου.
ένα περίεργο πράμα: δεν έχει φύγει η ασχήμια, η δυσκολία. μα ξαφνικά μπορώ τώρα να βρίσκω, πως να το πω- μια γλυκόπικρη χαρά, μια αγαλλιαση που δεν είμαι μόνη στον τρόπο που σκέφτομαι.
ευχαριστώ που ήρθες και δω!
χ